Pustelnia Betesda

  Pustelnia Betesda Była w Jerozolimie sadzawka, zwana Betesda. Pięć miała krużganków. A w nich leżeli chorzy — ślepi, chromi, sparaliżowani — czekający na poruszenie wody. Niektórzy czekali latami. Inni zapomnieli już, na co czekają. Woda poruszała się rzadko. A kiedy się poruszała, zawsze ktoś był szybszy. Zawsze ktoś inny. Betesda była miejscem nadziei, która zdążyła się zużyć. I Jezus zapytał jednego z nich — tego, który leżał tam od trzydziestu ośmiu lat: Czy chcesz wyzdrowieć? To pytanie nie było o ciało. Było o gotowość porzucenia tego, co znane: swojego miejsca, swojego krużganka, swojej choroby, która stała się domem. Bo czasem łatwiej jest być chorym niż wstać. Ta książka jest zapisem takiego miejsca. Nie sadzawki w Jerozolimie, lecz pustelni — wewnętrznej Betesdy — gdzie leżą myśli, ciała i serca poranione życiem. Tu także jest wielu chorych. Uzależnionych. Złamanych. Pomylonych. Tu także wszyscy czekają na poruszenie wody: na znak, n...